ในดินแดนของอียิปต์โบราณนั้นมีดอกบัวสองชนิดที่ขึ้นอยู่ คือ ดอกบัวสีน้ำเงิน และดอกบัวสีขาว และหากสังเกตดูในจารึกอักษรภาพ หรือไฮโรกลิฟฟิก ก็จะพบว่ามีภาพของดอกบัวปรากฎอยู่บ่อยครั้ง ในความหมายของชนอียิปต์นั้น ดอกบัวเป็นตัวแทนของสามความหมาย คือ การเกิดใหม่ ความตาย และการผนึกรวมกันของอียิปต์เหนือและใต้

ในส่วนของการเกิดใหม่นั้น ชาวอียิปต์โบราณ กล่าวว่า ลักษณะของดอกบัวที่บานในตอนเช้า และเริ่มหุบในตอนบ่าย ก่อนจะค่อย ๆ มุดลงใต้ผิวน้ำไปทีละน้อย และจะกลับมาเบ่งบานอีกครั้งในเช้าวันถัดไป เปรียบเหมือนกับการเกิดใหม่ และเหมือนกับการที่ดวงอาทิตย์ซึ่งเป็นสัญลักษณ์แห่งชีวิต ลาลับฟ้าในตอนเย็นย่ำ และโผล่มาทอแสงใหม่ยามรุ่งอรุณนั่นเอง ขณะเดียวกันก็ยังผูกความหมายกับความตาย เนื่องด้วยคาถาแห่งความตายโบราณของอียิปต์บทหนึ่งหนึ่ง ว่าด้วยการเสกเปลี่ยนคนให้กลายไปเป็นดอกบัวนั่นเอง

ส่วนความหมายสุดท้ายอันเป็นสัญลักษณ์แห่งการผนวกรวมกันระหว่างอียิปต์เหนือและใต้ เนื่องด้วยดอกบัวและอักษรไฮโรกลิฟฟิกนั้นมีมากในดินแดนทางตอนเหนือ ส่วนต้นปาไปรัสซึ่งนำมาใช้เป็นกระดาษนั้นขึ้นอยู่อย่างดาษดื่นในดินแดนทางใต้ เมื่ออักษรไฮโรกลิฟฟิกของดอกบัวมาปรากฎบนกระดาษปาไปรัสเป็นครั้งแรก จึงกลายเป็นสัญลักษณ์ของการผนวกรวมกันของดินแดนทั้งสอง